معرفی دانشگاه ملی سئول

دانشگاه ملی سئول (به کره‌ای: 서울대학교) اولین دانشگاه ملی در کشور کره جنوبی است که در آگوست ۱۹۴۶ تاسیس شده است. این دانشگاه دارای سه پردیس می باشد که پردیس اصلی آن در گواناک و دو پردیس دیگر در پیونگ چانگ و دیهنگنو قرار دارد. این دانشگاه شامل شش دانشکده، یک مدرسه تحصیلات تکمیلی و ۹ مدرسه حرفه ای است.دانشگاه ملی سئول یک یادداشت تفاهم را با بیش از ۷۰۰ موسسه علمی در ۴۰ کشور، بانک جهانی و یک برنامه تبادل دانشجو با دانشگاه پنسیلوانیا برقرار کرده است.

منشا دانشگاه ملی سئول (SNU) به اواخر قرن نوزدهم می رسد، زمانی که امپراتور کره ای گوجونگ مؤسسات آموزش عالی مدرن را تاسیس کرد که بعدها بخشی از SNU شد. دانشگاه ملی سئول در سال 1946 تأسیس شد. امروزه SNU به عنوان اولین دانشگاه ملی کره جنوبی شناخته می شود که شامل شش دانشکده و شش مدارس حرفه ای با حدود 30،000 دانشجو است. محل اصلی دانشگاه ملی کره جنوبی، دانشگاه گواناک در شهر سئول است. همچنین دارای یک پردیس پزشکی و یک محوطه دانشگاه برای تحصیلات و تحقیقات کشاورزی است.

38 ٪ از مدیرعاملان 100 شرکت کره ای برتر و 88٪ از قضات فوق العاده در دادگاه عالی و دیوان عالی کشور، فارغ التحصیلان SNU بودند. نزدیک به 60 درصد از وزرای دولت و حدود نیمی از اعضای مجلس ملی نیز بخشی از فارغ التحصیلان SNU در سال 2007 بودند. زبان اصلی آموزش در دانشگاه ملی سئول کره ای است، هرچند بین 10 تا 20 درصد دوره های دانشگاهی به زبان انگلیسی آموزش داده می شوند. کالج های مهندسی و کسب و کار دارای بالاترین درصد دوره های آموزش داده شده به زبان انگلیسی هستند.

تقریبا تمام اعضای هیات علمی SNU – حدود 95 درصد – دارای مدرک دکترا هستند. تقویم تحصیلی دانشگاه بر اساس ترم با شروع سال تحصیلی در ماه مارس است. سازمان های پژوهشی دانشگاه شامل موسسه تحصیلات کره ای کیجینک، موسسه تحصیلات صلح و متحد سازی و موسسه Big Data هستند.

دانشگاه ملی سئول (SNU) دارای 16 دانشکده برای دانشجویان مقطع کارشناسی، یک دانشکده فارغ التحصیل است که برنامه های تحصیلی متعددی را برای کارشناسی ارشد و دکتری و 10 مدرسه حرفه ای را ارائه می دهد. مدارس حرفه ای ارائه کننده تحصیلات در کسب و کارتحصیلات محیط زیست، علم همگرایی و فن آوری، دندانپزشکی، فن آوری کشاورزی بین المللی، مطالعات بین المللی، حقوق، پزشکی، اداره عمومی و بهداشت عمومی است.

براساس داده‌های گردآوری شده از دانشگاه‌های این کشور، “SNU” پرجمعیت‌ترین دانشگاه کره جنوبی است. هدف این دانشگاه همواره ارائه تحصیلاتی باکیفیت برای کسانی بوده است که به رشد شخصی و اجتماعی می‌اندیشند. بسیاری از فارغ التحصیلان این دانشگاه پست‌های مهم کشوری و مدیریتی را در کره اجرا می‌کنند که این نشان دهنده اهمیت بالای این دانشگاه است.

در پردیس “گوانگ”، یک موزه هنر وجود دارد که در سال ۱۹۹۵ تاسیس شد. این دانشگاه یک مرکز مطبوعات دارد که یک مرکز روزنامه نگاری متشکل از دانشجویان این دانشگاه است و هفته ای یک بار منتشر می‌شود. کتابخانه مرکزی این دانشگاه، گسترده بوده و یک کتابخانه دیجیتالی دارد که علاوه بر مجموعه کتابخانه‌های منظم، دسترسی به نشریات دانشگاهی، متون باستانی و پایان نامه‌ها را آسان می‌کند. این کتابخانه همچنین امکان دسترسی دانشجویان به رویدادهای علمی، سمپوزیوم‌ها و سمینارها را نیز فراهم می‌آورد. این دانشگاه از سال ۱۹۹۱ تا کنون دستاوردهای علمی زیادی داشته است. یکی از مهم‌ترین رویدادهای علمی دانشجویان این دانشگاه، توسط هیون شین کیو، پروفسور و عضو دپارتمان علوم جنگل و دانشگاه کشاورزی صورت گرفته است. وی سال گذشته به دلیل کمک‌های انقلابی خود به کشاورزی کره جنوبی، مورد تقدیر این دانشگاه قرار گرفت. وی در دهه ۱۹۵۰ میلادی، با اعمال تغییرات ژنتیکی، کوه های غول پیکر کره جنوبی را به کوه‌هایی سرسبز مبدل کرد که امروزه این کوهها به چشم اندازی سبز رنگ در این کشور تبدیل شده اند.

دانشگاه پزشکی ملی سئول که در فوریه ۲۰۱۲ آغاز به کار کرد، یک نهاد قوی در زمینه آموزش پزشکی، تحقیق و مراقبت های بهداشتی است،دانشگاه ملی سئول مورد تایید وزارت علوم ایران است. دانشگاه ملی سئول (SNU) به آرمان های آموزش آزاد احترام می گذارد و هدف آن آموزش دانشجویان برای یادگیری مادام العمر است. در عین حال، متعهد به آماده کردن دانش آموزان برای کار و زندگی در یک محیط رقابتی جهانی می باشد. فارغ التحصیلان به عنوان خدمتگزاران دولتی در پست های کلیدی دولت کره خدمت می کنند. ۱۶ کالج SNU برنامه های مختلف تحصیلی کارشناسی را ارائه می دهند. کسانی که مایل به تحصیل در برنامه های بین رشته ای برای مقاطع کارشناسی می باشند، می توانند پس از چند ترم تحصیلی در مقاطع کارشناسی از این برنامه ها استفاده کنند.

دانشگاه سئول به گسترش همکاری های بین المللی و توافق نامه های مبادلات آکادمیک با حدود ۸۶۰ دانشگاه و موسسات تحقیقاتی در سراسر جهان ادامه می دهد. SNU برای کمک به دانشجویان بین المللی دارای دفتر امور بین المللی است و همچنین بورس های تحصیلی را برای دانشجویان بین المللی فراهم کرده است. SNU دانشجویان برجسته ای را در طیف وسیعی از حوزه های تحصیلی کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکترا آموزش می دهد. تصمیم گیری های پذیرش براساس اسنادی که توسط متقاضی ارائه شده می باشد، که برای ارزیابی دستاوردهای متقاضی به فعالیت های فوق برنامه، علاقه به دوره کاربردی، مهارت زبان، صلاحیت عملکرد و سایر عوامل استفاده می شود.براساس سیاست دانشکده، ممکن است از متقاضی خواسته شود که در مصاحبه، آزمون یا تست عملکرد حضور یابد.

 شهر سئول

سئول پایتخت و بزرگترین شهر کره جنوبی می باشد. قلب سئول از دو منطقه شامل اطراف کلان‌شهر اینچون (Incheon) و منطقه گیونگی (Gyeonggi) تشکیل شده و شانزدهمین شهر بزرگ جهان است. ناحیه پایتختی سئول نیمی از جمعیت ۵۰/۲۲ میلیون نفری کشور را همراه با ۶۷۸٫۱۰۲ نفر از ساکنان خارجی در خود جای داده‌است. و شهر سئول جمعیتی حدود ۱۰ میلیون نفر دارد. شهر سئول از ساختار زیربنایی بسیار پیشرفته‌ای برخوردار است و متروی آن که هرساله بیش از ۲۰۰ میلیون مسافر را جابه‌جا می‌کند. متروی سئول سومین شبکه بزرگ مترو در جهان است.

سئول، پایتخت کرهٔ جنوبی (جمهوری کره)، در شمال غربی این کشور و بر رودخانهٔ هان (Han River)، واقع شده‌است. این شهر در ۳۱ کیلومتری بندر دریای زرد ((Yellow Sea شهر اینچئون (Incheon) و در حدود ۴۰ کیلومتری مرز کره شمالی قرار دارد. سئول بزرگترین شهر و مرکز مهم تجاری، تولیدی، اداری و فرهنگی کرهٔ جنوبی است. واژهٔ Seoul اصطلاحی کره‌ای و به معنای شهر پایتخت است. این شهر از بدو شکل‌گیری با عنوان هانسانگ (Hansong) شناخته می‌شد ولی در سال ۱۹۱۱ به کیونسانگ Kyongsong)) تغییر نام پیدا کرد. این شهر به‌طور رسمی از سال ۱۹۴۵، هنگامیکه کره پس از ۳۵ سال از حکومت مستعمراتی ژاپن آزاد شد، سئول نامیده می‌شود. سئول دارای آب و هوایی قاره‌ای با چهار فصل مجزاست که شامل تابستان‌های گرم و مرطوب و زمستان‌های سرد و نسبتاً خشک هستند. میانگین درجهٔ بالای حرارت برابر یک درجهٔ سانتی گراد در ماه ژانویه و ۲۹ درجهٔ سانتی گراد در ژوئیه است. میزان متوسط بارندگی سالیانه‌ای که سئول دریافت می‌کند برابر با ۳۷۰/۱ میلی‌متر است که ۷۰ درصد آن به‌طور معمول بین ماه‌های ژوئیه و سپتامبر می‌بارد.

سئول پهنه‌ای با مساحت ۶۰۵ کیلومتر مربع را پوشش می‌دهد که ۳۷ کیلومتر آن از شرق به غرب و ۳۰ کیلومتر آن از شمال به جنوب امتداد می‌یابد. شهر توسط کوه‌هایی احاطه شده که بلندترین آن‌ها کوه بوکَنسان (Bukhansan) با ارتفاعی برابر ۸۳۶ متر از سطح دریاست. با شروع پادشاهی چوسان (Choson) در سال ۱۹۳۲، سئول با دیوار مستحکمی که دور تا دور آن را فرامی‌گرفت ساخته شد. این دیوار شامل ۴ دروازهٔ اصلی و ۴ دروازهٔ فرعی بود: دروازهٔ اصلی در مسیرهای مهم تعبیه شده بود و دروازهٔ فرعی در میانهٔ این مسیرها قرار داشت. بخش اندکی از این دیوار سنگی هنوز هم وجود دارد و تنها دو دروازهٔ اصلی و یکی از دروازه‌های فرعی باقی‌مانده‌اند. همچنین برج ناقوس داری در پارک نامسان (Namsan Park)) قرار گرفته که شامل ناقوس برنزی بزرگی است که در سال ۱۴۶۸ ساخته شده‌است.

سئول توسط رودخانهٔ هان که از شرق به غرب و به سمت دریای زرد جریان دارد، به دو بخش تقسیم شده‌است. شهر به لحاظ اداری شامل ۲۲ بخش (gu) است که به ۵۲۶ ناحیهٔ زیرمجموعه تقسیم شده‌اند. مراکز تجاری و بازرگانی در نواحی مرکزی و به گونه‌ای فزاینده در بخش جنوبی رودخانهٔ هان، واقع شده‌اند. کارخانه‌ها در قسمت غربی شهر و به ویژه در ناحیهٔ یانگ دِنگ پو (Yeongdeungpo) تمرکز یافته‌اند. فقیرترین نواحی مسکونی شهر اغلب در قسمت شرقی شهر قرار دارند. ضلع شمالی شهر کوهستانی است و پارک‌های زیادی دارد چنانچه کاخ ریاست جمهوری با عنوان چونگ وادا ((Chongwadae یعنی خانهٔ آبی، شناخته می‌شود. دو تا از بزرگترین بازارهای خارج از شهر در نزدیکی دروازهٔ جنوبی (South Gate) (نامداِمون Namdaemun) و دروازهٔ شرقی (East Gate) (Dongdaemun دانگ داِمون) واقع شده‌اند. میونگ دانگ، واقع در بخش مرکزی سئول، (Myongdong)، که پس از ناحیهٔ شیک High fashion توکیو، گینزای سئول لقب گرفته‌است، مرکز خرید و مدهای زنانه و همچنین جایگاه استقرار بزرگترین کلیسای جامع کاتولیک رومی (Roman Catholic) است. از سال ۱۹۶۰ تا میانهٔ سال‌های ۱۹۹۰ بخش جنوبی رودخانهٔ هان شاهد رشد بی‌سابقه در ساخت و ساز فروشگاه‌ها و آپارتمانهایی برای قشر متوسط رو به بالا، بود. بناهای یادبود معماری از جمله اَرک استقلال (Independence Arc) در سال ۱۸۹۶ و نزدیک به دروازهٔ قدیمی غربی شهر، ساخته شده‌اند. مجسمهٔ فرمانده یی سانسین (Yi Sunsin)، که از کره در برابر حملات سال‌های ۱۵۹۲ تا ۱۵۹۷ ژاپنی‌ها دفاع کرد، در جزیره‌ای در مرکز سی جانگنو Sejongno))، معبر اصلی مرکز شهر، واقع شده‌است. مجسمه‌ای از پادشاه سی جانگ، کسی که مخترع الفبای کره‌ای با عنوان Hangeulدر سال ۱۴۴۶ بود نیز در کاخ دیکسو (Deoksu Palace) قرار دارد.

سئول مشتمل بر بناهایی است که از دورهٔ پادشاهی چوسان (۱۹۱۰–۱۹۳۲) بر جای مانده‌اند، این بناها شامل چهار کاخ اصلی هستند: کاخ چانگ دِئوک (Changdeok Palace)، کاخ چانگی یونگ Palace) (Changgyeong، کاخ جیونگ بوک (Geongbok Palace) و کاخ دوکسا (Deoksu Palace). معبد جانگ میو (Jongmyo Shrine) جایگاه لوح‌های اجدادی خاندان سلطنتی چوسان است و تشریفات یادبودی کنفوسیوسی‌ها برای خانوادهٔ سلطنتی همه ساله در این معبد برگزار می‌شود. ساختمان‌های مهم کشوری از جمله تالار شهر سئول و دادگاه عالی در بخش مرکزی شهر مستقر هستند و ساختمان مجلس ملی نیز در جزیره یوئیده Youido در جنوب غربی رودخانهٔ هان، واقع شده‌است. ساختمان سنگی با ابهتی مقابل کاخ جونگ بوک در سال ۱۹۲۶ توسط ژاپنی‌ها ساخته شد تا جایگاهی برای حکومت مستعمراتی همگانی باشد. این ساختمان پس از سال ۱۹۴۵ توسط دولت کرهٔ جنوبی اشغال و در سال ۱۹۸۵ به موزهٔ ملی بدل شد. در ۱۵ آگوست ۱۹۹۵برابر با پنجاهمین سالگرد استقلال از ژاپن، دولت کرهٔ جنوبی شروع به ایجاد تغییراتی در شیوهٔ ساخت و ساز کرد تا بدین ترتیب یکی از قابل رؤیت‌ترین بقایای بر جای مانده از حکومت مستعمراتی ژاپنی‌ها را، بزداید.
سئول مرکز حکومتی، تجاری، مالی و تولیدی کرهٔ جنوبی است. بخش‌های حکومتی شهری و فدرالی کارفرمایان اصلی شهر هستند.. کارخانجات تولیدی عمده شامل نساجی، پوشاک، تولیدات فلزی، محصولات شیمیایی، غذای آماده شده، تجهیزات الکترونیکی و الکتریکی، ماشین آلات و مواد چاپی هستند. بورس سهام تجاری کره نیز در جزیرهٔ یوئیدو واقع است. ایستگاه راه‌آهن سئول ایستگاه نهایی برای خطوط راه‌آهن اصلی شمال-جنوب و شرق-غرب در کرهٔ جنوبی به‌شمار می‌آید. سئول همچنین برای راه‌های اتوبوسرانی با فواصل زیاد و بزرگراه‌های اصلی کاربری دارد. فرودگاه بین‌المللی اینچئون (Incheon (International Airport در غرب بخش مرکزی سئول واقع شده‌است.

در سال ۲۰۰۳، ۹٬۷۱۴٬۰۰۰ نفر یا قریب به یک چهارم جمعیت کرهٔ جنوبی در سئول زندگی می‌کردند. از سال ۱۹۴۵ مهاجرت از نواحی روستایی به شهری در سراسر کرهٔ جنوبی افزایش یافته‌است و سئول بزرگترین دریافت‌کنندهٔ این مهاجرت‌ها بوده‌است. جمعیت سئول پس از جنگ کره (۱۹۵۳–۱۹۵۰) رشد سریعی داشت به گونه ایکه از میزانی کمتر از یک میلیون در سال ۱۹۴۵ به چیزی بالغ بر ۲ میلیون در سال ۱۹۶۰، ۵ میلیون تا سال ۱۹۷۰، ۸ میلیون تا سال ۱۹۸۰ و ۱۰ میلیون تا سال ۱۹۸۸ رسید. در سال ۱۹۹۵ تراکم جمعیتی شهر در حدود ۱۶٬۹۰۰ نفر در هر کیلومتر مربع بود. همچون کرهٔ جنوبی به عنوان یک کل، سئول نیز دارای جمعیتی همگن بود و تنها درصد بسیار اندکی از افراد با نسب غیر کره‌ای و اغلب شامل بازدیدکنندگان خارجی و چینی‌های مقیم، بودند. رشد سریع جمعیت در سئول فشارهای فراوانی را بر زیرساخت‌ها و محیط وارد ساخت که از جمله شامل تراکم ترافیک، کمبود مسکن و آلودگی آب و هوا، هستند. سئول ۱٫۶۵ میلیون وسیلهٔ نقلیهٔ ثبت شده دارد که در حدود ۷۰ درصد از آن‌ها ماشین‌های مسافرتی هستند. سامانهٔ مترو ابتدا در سال ۱۹۷۴ ساخته شد و در سال ۱۹۸۰ گسترش زیادی یافت و همه روزه۵٫۳۲ میلیون مسافر را جابجا می‌کرد. برنامهٔ توسعه خطوط مترو هنوز هم کمتر نشانگر حل مشکلاتی همچون تراکم ترافیک است مشکلی که علت آلودگی هوایی و صوتی، تصادفات جدی و ناسازگاری‌های بسیاری در شهر به‌شمار می‌رود. برای تخفیف مشکلات ناشی از تراکم بسیار جمعیت در سئول، در اوایل سال‌های ۱۹۷۰ آپارتمان‌هایی برای ساکنین شهری ساخته شد. ساختمان‌های آپارتمانی چند طبقه اکنون در سرتاسر سئول گسترش یافته و به آرامی دامنهٔ کوه‌های مجاور را در بر می‌گیرند. بیش از نیمی از ۱٫۷ میلیون خانواده در سئول ساکن مجموعه‌های آپارتمانی هستند. در اواخر سال‌های ۱۹۸۰، دولت کرهٔ جنوبی از طریق پروژه‌های مختلفی همچون تصفیه و پاکسازی رودخانهٔ بسیار آلوده شدهٔ هان و تصویب قانون منع آلودگی در کارخانه‌ها و وسائط نقلیهٔ خصوصی، به مسئلهٔ آلودگی محیطی پرداخت. در حالیکه این قبیل پروژه‌ها به درجاتی از موفقیت دست یافته‌اند ولی آلودگی، به ویژه آلودگی ناشی از اتومبیل‌ها و کارخانه‌ها، هنوز هم خطر جدی برای کیفیت زندگی در سئول به‌شمار می‌آید.
سئول مرکز آموزشی و فرهنگی کره جنوبی است. این شهر دارای بیش از ۵۰ کالج و دانشگاه است که این میزان چیزی بیش از یک چهارم نهادهای آموزشی عالی در کشور کرهٔ جنوبی است. تمامی دانشگاه‌های رده بالای کرهٔ جنوبی در سئول واقع اند که شامل: دانشگاه چانگ آنگ (Chung-ang) (۱۹۱۸)، دانشگاه زنان Ewha (۱۸۸۶)، دانشگاه کره (۱۹۰۵)، دانشگاه ملی سئول (۱۹۴۶)، دانشگاه سوگانگ ((Sogang (۱۹۶۰)، دانشگاه سانگ کیون کوآن ((Sung Kyun Kwan (۱۹۳۸) و دانشگاه یانسِی (Yonsei) (۱۸۸۵)، هستند. موزهٔ ملی کره مجموعه‌هایی از هنر و محصولات مصنوعی کره را به نمایش می‌گذارد و موزهٔ ملی علوم نیز ارائه گر تکنولوژی مدرن کره‌است. کتابخانهٔ ملی کره، بزرگترین کتابخانه در کشور، در سئول واقع است. تعداد زیادی سینما و تئاتر در سرتاسر شهر وجود دارد و مرکزیت بیشتر تئاترهای سینمایی motion-picture theaters در ناحیهٔ Jongno است. مراکز اصلی هنری از جمله مرکز فرهنگی سی جانگ Sejong))، بزرگترین مرکز هنرهای نمایشی کرهٔ جنوبی، در سیجونگو Sejongno، مرکز سئول، واقع شده‌است. مرکز هنرهای نمایشی سنتی کره که رقص و موسیقی سنتی کره‌ای‌ها را به نمایش می‌گذارد نیز در محلهٔ سو چو (Seocho) قرار دارد.

خطوط متروی این شهر بسیار گسترده و وسیع بوده و اغلب نقاط شهر را پوشش می‌دهند، بطوریکه دومین سیستم پر تردد متروی جهان محسوب می‌شود. این مترو دارای ۱۷ خط جداست که همانند متروی تهران دارای رنگ جداگانه هستند و علامت‌ها به دو زبان کره‌ای و انگلیسی درج شده‌اند.
کارت‌های مترو نیز به صورت تک خطی یا دو خطی و نیز اعتباری قابل خرید است. با کارت‌های اعتباری مترو می‌توان کرایه‌ی تاکسی، اتوبوس‌ها، خط موبایل و ... را پرداخت کرد که از این جهت قابل توجه‌اند.
خطوط اتوبوس‌رانی عمومی سئول نیز بسیار وسیع‌اند و تمام نقاط شهر را پوشش می‌دهند. این سیستم پیچیده و گسترده دارای اتوبوس‌هایی به چهار رنگ قرمز، آبی، سبز و زرد است که اتوبوس‌های زرد رنگ برای مسیرهای کوچک بخصوص در مناطق توریستی، اتوبوس‌های سبز برای اتصال ایستگاه‌های مترو و مناطق شهری، اتوبوس‌های آبی برای سفر به اطراف شهر و اتوبوس‌های سبز G برای سفر به داخل شهر مورد استفاده قرار می‌گیرند.
سیستم تاکسیرانی سئول به انواع تاکسی‌ها مجهز است که هرکدام با رنگ مخصوص خود شناخته می‌شوند. به طور مثال تاکسی‌های نارنجی یا نقره‌ای از نوع استاندارد و معمولی بوده ولی تاکسی‌های سیاه رنگ با علامت زرد گران‌تر و لوکس‌تر هستند. با این حال حتی همان تاکسی‌های معمولی هم نرخ کرایه‌ی کمی ندارد و اغلب مردم کره ترجیح می دهند با وسایل نقلیه‌ی عمومی به سفرهای درون شهری بپردازند.

«کاخ گیونگ‌بوک» (Gyeongbok Palace) یا کاخ گیونگ‌بوک‌گونگ، کاخ اصلی سلسله چوسان، آخرین سلسله سلطنتی کره در قلب سئول واقع شده است. بسیار تعجب‌برانگیز است که سئول نه‌تنها یک، بلکه پنج کاخ اصلی دارد. در میان این کاخ‌ها گیونگ‌بوک‌گونگ، بزرگ‌ترین و مهم‌ترین کاخ محسوب می‌شود. اغلب گیونگ‌بوک‌گونگ را با «شهر ممنوعه» (Forbidden City) پکن مقایسه می‌کنند. گیونگ‌بوک مجموعه کاخ بزرگی است که «موزه ملی فولکلور کره» (National Folk Museum of Korea) را هم شامل می‌شود
دومین کاخ بزرگ در سئول، «چانگ‌دوک‌گونگ» (Changdeokgung) است. این کاخ به خاطر باغ مخفی بزرگ، معابد بی‌شمار، عمارت‌ها و گیاهان و جانوران متنوعی که دارد، از محبوبیت زیادی برخوردار است. گردشگران بسیاری در فصل بهار و پاییز برای تماشای شکوفه‌های گیلاس و برگ‌های رنگارنگ درختان از این کاخ بازدید می‌کنند.
روستای بوکچون هانوک  با بیش از ۴۰۰ خانه سنتی کره‌ای که هانوک نامیده می‌شود، بین گیونگ‌بوک‌گونگ و چانگ‌دوک‌گونگ واقع شده است. این هانوک‌ها محل زندگی طبقه اشراف چوسان بوده‌اند و هنوز مالکیت برخی از آن‌ها با مردم محلی است. اکثر هانوک‌های این روستای تاریخی به کافه‌ها، رستوران‌ها و مغازه‌های کوچکی تبدیل شده است که صنایع دستی و سوغاتی می‌فروشند. چندین چایخانه سنتی هم در روستای بوکچون پیدا می‌شود.
برج شمال سئول یا «برج ان سئول» (N Seoul Tower) در «کوه نامسان» واقع شده است و با ارتفاع ۲۳۶ متر، دومین نقطه بلند سئول محسوب می‌شود. این برج در شبانه‌روز، چشم‌انداز فوق‌العاده‌ای دارد. معمولا زوج‌های جوان، برای پایداری عشق و پیوندشان، قفل عشق را در بالای این برج می‌بندند.
پل بانپو طولانی‌ترین پل فواره‌ای جهان است که بر فراز «رودخانه هان» (Han River) قرار دارد. از طلوع آفتاب تا هنگام شب، نمایش‌های ترکیبی نور و آب متنوعی در این پل برگزار می‌شود؛ اما زیباترین آن‌ها، نمایش نور در شب است. آب فواره‌های این پل مستقیما از رودخانه تامین می‌شود و برای سازگاری با محیط‌زیست طوری طراحی شده است که این آب مجددا به بستر رودخانه بازگردد

دانشگاه ملی سئول دریک نگاه

رتبه بندی

دانشکده ها

برنامه های تحصیلی مقطع کارشناسی

 برنامه های تحصیلی مقطع تحصیلات تکمیلی

بورسیه های تحصیلی مقاطع کارشناسی ارشد و دکترا

 
 موسسات تحقیقاتی دانشگاه

مشاهیردانشگاه ملی سئول

Kim Tae-hee is a South Korean actress. Considered one of South Korea's most beautiful women,[3][4] she is best known for her roles in Korean dramas such as Stairway to Heaven (2003), Love Story in Harvard (2004), Iris (2009), My Princess (2011), and Yong-pal (2015).
Ban Ki-moon is a South Korean politician and diplomat who served as the eighth Secretary-General of the United Nations from January 2007 to December 2016. Before becoming Secretary-General, Ban was a career diplomat in South Korea's Ministry of Foreign Affairs and in the United Nations. He entered diplomatic service the year he graduated from university, accepting his first post in New Delhi, India. Ban was the foreign minister of South Korea from January 2004 to November 2006. In February 2006 he began to campaign for the office of Secretary-General. Ban was initially considered to be a long shot for the office. As foreign minister of South Korea, however, he was able to travel to all the countries on the United Nations Security Council, a maneuver that turned him into the campaign's front runner
Kim Jeong-hoon also known by his stage name John Hoon, is a South Korean singer and actor. He initially rose to fame as a member of South Korean duo UN debuting with the single Voice Mail in 2000. After the duo disbanded in 2005, his fame increased as an actor starring in Princess Hours, a drama based on a manhwa.
Lee Hanee also known as Honey Lee, is a South Korean actress, model, classical musician, gayageum player and a beauty pageant titleholder. She represented her country at the Miss Universe 2007 pageant at Mexico City and placed 3rd runner-Up behind the grand winner Riyo Mori of Japan.
Lee Jong-wook was a Korean public health doctor. He was the director-general of the World Health Organization for three years. Lee joined the WHO in 1983, working on a variety of projects including the Global Programme for Vaccines and Immunizations and Stop Tuberculosis. He began his term as director-general in 2003, and was the first figure from Korea to lead an international agency.
Lee Sang-yoon is a South Korean actor. He is best known for his starring roles in Life Is Beautiful (2010), The Duo (2011), My Daughter Seo-young (2012), Goddess of Fire (2013), Angel Eyes (2014), Liar Game (2014), On the Way to the Airport (2016) and Whisper (2017).